Hoi Allemaal,

Nadat Rob zijn brommer had verkocht in Vientiane zijn we vertrokken richting het busstation waar we met een normale bus, dus tussen de locals, richting Tha Kheak zijn gegaan. Na zo'n 6 uur in de bus te hebben gezeten, waarvan hij er misschien 4 echt heeft gereden en 2 uur heeft verbruikt met stil staan voor hetladen en lossen van bananen, brommers en mensen! Nou is het stilstaan opzich nog niet zo'n ramp maar je stopt in kleine dorpjes waar de mensen weinig geld hebben. De bus wordt dus belaagd door alle vrouwen uit het dorp voor de verkoop van drinken en eten, best handig zou je denken! Maar het gaat om locaal voedsel en dan ook echt het locaal voedsel, denk aan gekookte eendeneieren, waar het eendje al in groeit. De die-hard local eet het zo op met mini veertjes en al!
Maar goed ook daar wen je aan, maar iets dat niet went is de muziek die ze hier draaien, in de bus, op straat en soms ook in het guesthouse... helemaal verschrikkelijk zijn de filmpjes die daar bij horen...wat een drama tv, gtst x 10 ;)

Maar goed aangekomen in Tha kheak besloten we als echte backpackers wandelend opzoek te gaan naar een guesthouse, het was warm dus na 100de meters had ik al spijt. Na lang zoeken, zeker 3 km gelopen te hebben en geen droog draadje meer aan mijn lijf vonden we toch een guesthouse! Ik kwam naar dit dorpje toe om de grotten te bekijken en vroeg hier dus ook naar aan de eigenaresse, maar haar engels vocabulair bleef steken bij 'joe bieoetiefoel girll'

De volgende dag dus opzoek gegaan naar de toeristoffice, helaas vertelde die me dat de grot die ik bedoelde op 200km afstand lag en dat met de tijd die rob nog had dus niet haalbaar was! Maar er waren natuurlijk meer opties, dus huurde we een brommertje en gingen opzoek naar de boedha grot.. wat een avontuur was dat om er te komen, er zaten door vele regenval zulke kuilen in de weg dat rob het brommertje maar net recht op wist te houden! aangekomen bij de grot volgde een lopend avontuur door diepe plassen en over wankele plankjes, het lukte me helaas niet de schoenen droog te houden. De grot zelf stelde helaas niet veel voor maar de rit heen en terug was waanzinnig!

De zelfde dag nog namen we de bus naar een grote stad verder op, Pakse. Hier kwamen we pas midden in de nacht aan en dat zorgde er voor dat we weinig keus hadden uit guesthouses en we dus erg veel betaalde. De volgende morgen waren we al vroeg wakker, het weer was niet denderend en een bezoek aan de watervallen zou dus niet echt veel plezier opleveren. We besloten te ontbijten, kaarten te poste en door te reizen naar si phan don! Tijdens dit ritje ontmoeten we een NL stel dat voor een jaar aan het rondreizen was. In si phan don aangekomen bleek het niet echt toeristisch dit mede door het regenseizoen. Samen met de nederlanders besloten we de volgende dag een trip te gaan maken met de boot om langs alle eilandjes te varen en een waterval te bezoeken.

De volgende morgen kwam het helaas echt met bakken uit de hemel zetten, de eigenaar vertelde ons dat ereen typhoon over zuid oost azie raast, die vele huizen onder water heeft gezet.Dit kon nog enkele dagen gaan duren,zo besloten we met ze 4e door te reizen naar Cambodja waar het minder heftig schijnt te zijn.

Gister zijn we laat aangekomen en tot aan nu heeft het onophoudelijk geregend! Toch wil ik morgen met rob samen de 'ankor wat' gaan bezoeken, dus willen jullie de weer goden verzoeken dat het stopt met het noodweer dan kunnen jullie rekenen op mooie foto's!

Tot snel!

Simone